Uyumadan uyandığım gençliğimde buldum
Yokuş aşağı fırlatıp kaybettiğim zamanı
Ufalmaya başladı herşey
Giydiğim pantolon
İki yakası bir olmayan gömleğim
Üç numara takıldığım hayatın oyduğu saçlarım
Tel tel eskiyip kırıldı
Ilık bir tebessüme bile yer vermeyen yüzüm
Kaskatı kesilip gözyaşlarımda yüzmeyi öğrendi
Adamı acayipleştiren aşk
Bir heceye , bir kelimeye , ve bir cümleye
Tek başına özne ve yüklem olabilirken
Tek bir sözüme bile inanmayan insanlara
Sevda türküleri söyletip durdu
Zaman hep geçti
Geçip durmadı bir kere bile
Ve en çok bir araba dolusu umutla söylemek istediklerimi
Topyekün bir şekilde susturmaya kalkarken yok ettim kendimi
Havasından geçilmeyenler bile geçip gitti bir akşam üstü
Gülüp geçtim
En tenha , en ıssız kalabalıklardan geçerken üzülürmüş insan
Ben en tenha yalnızlığımdan geçerken buldum üzgünlüğümü
Yaşamak denilen fiili yaşatmak için
Biraz geç kaldım
Geç yaşarken geçtim
Bütün benliğimi taşıyan zaman kervanını .
Kadri Demir