Ne sanıyorsun beni taştan mı yaratıldım
Ben de üzülüyorum olan biten her şeye
Bir zaman senin gibi kenara da atıldım
Gücüm yetmedi inan imdat dahi demeye
Başımı kuma gömdüm deve kuşları gibi
Elbet verir dermanı dedim gönlün sahibi.




Sıra sıra dağları göğsüme sıraladım
Artık çözüm olamaz beklenen mucizeler
Gönlümü başkasına ucuza kiraladım
Ben bu sevda uğruna neler harcadım neler
Dedim kendi kendime sen onu sileceksin
Ah be dost sen içimi nereden bileceksin.




Öyle bakma yüzüme kasvete bürünerek
Her gülen dudak sanki gerçekten mi gülüyor
Belki de kahkahalar yapışır sürünerek
İnan ki bunu yalnız dudaklarım biliyor
Kalın bir sis kaplıyor gönlümün çatısını
Umutsuz uçuruma atmışım atisini.




Sakın bana dert deme derdin alası bende
Anlatsam anlarmısın yürekte ki sancıyı
Öyle bir zalim var ki yüreğimin içinde
İçmeden sarhoş eder içki sunan hancıyı
Kurtulmak istedikçe kemirdi içten içe
Aşkı kalbime çaktı yavaş yavaş sinsice.




Ayvazım DENİZ