İçimde benden biri, dışımda onu onurla taşıdığım fiziksel niteliği.
İki kişi taşıyorum bir bedende, ikisi de can kardeşi.
Birisini her şeyiyle bilsem de, diğerini hissettiğim gibi,
Biri incinse de, sağlam duracağını bildiğim var daha biri.

Maruz kalsa da her şeye görünürlüğüm,
Hapsolmuş yaşıyor kafesinde, tutsak ruhum.
Diretse de duygulara haysiyetli benliğim,
Yaşıyor acısını tüm hissiyatıyla her zerrem de.

Tek kalsam da kalabalık evreninde,
Yalnız değilim ebedi arkadaşla yaşıyorum.
Hapsetseler de bu bedeni mahzen de,
Tutsak değilim özgürüm, biliyorum!

Mızmız bir karakterse bedenim,
Mantıklı yaklaşan var bir bilgeliğim.
Duygulara kaptıran biri ise kişiliğim,
Çoşkusunu yaşar tüm dokularım, tenim!

Bir insanı yaşıyorum, bazen aciz, bazen dahi, bazen köle,
Bazen ruhum daralır bazen beden, bu dünyanın mahrumiyetine.
Ama iyi ki varım diyebiliyorum, bazen uyduramasam da kurallarını kendime.
Bunları anlayacak başka bir ruh olması güzelmiş diyorum, güzelmiş bu aşkı okutmak gözlere!

Ruh & Beden











( Muhammed Fatih Yılmaz)