Yürüdüğümüz sokaklar bile bize yabancı...
yok oluştan önce
ruhumda bir tadımlık çocukluk kaldı ...

yıllarını verdiğin
el olup tanınmaz oldu gibi..
Zincirini koparan duyguların nerede şimdi ?
Sorgulamıyorum seni
senin acın benim demez miydi ?
Şimdi masal mı oldu bu aşkta...

Yüreğinin dipsiz kuyusunda ,
kaç kırık kalp taşıyorsun inatla...
Kaçının ağzı , dili , gözleri bağlı ?
Uyuttuğun kaç bedenin üzerine inşaa etmeye çalıştın bizi...

Huzursuz olan sadece onların yürekleri mi?
Yarım kalan kaç dünya yarattın da dönüp bakmadın geri ...

Yorgunum , ne olur anla !
Kapılmak istemiyorum sana...

Keşkem olarak kal da
beni de gömme o kuyuya...

Ağla !
Sevdim diye ağla !
Bir kere de bize ağla...

Yokluğuna aşık olarak gömüleceğim...
Adını koyma !
Unutma !
Saklama !
Sarma !
Sarılma !

İlkleri yaşa bir defa da...

Aşk dedikleri de buysa
kirlenmesin bu defa !

Yunus Özkan

2.8.2015 23:55