“anlatmak için seni; yeni bir dil, yeni bir imla yaparım”


sesli harfleri toplarken
suskunluk
dil çatlağına yerleşir
konuşur durur
alnı yere değmeyen düşleri…

sessiz harflerle
içim kaçkın martılara sıvaşır
rüzgara deli yanım
esse kıyamet kopar
maviye sığınır şahdamarım.


Şimdi ki yaşam
dağınık odalar gibi insanlar
kalp göz karmakarışık
kapıyı vurur çıkar imgeler
…ya içimizdekiler…


/


kayıp kentlere dolar sarhoşluk
her hüzün biraz sen biraz ben
içer şair sakisinden
meze gökyüzünden
bir parça ay bir parça yıldız
sunar en kralından
saz söz şiir
gecede
içilir de, okunur mu?
onu bilemem…


/


...sonra
esrik dizeler
sokaklara kaldırımlar
belki bir çocuk sesi
kuş ötmesi, köpek havlaması
çöpleri karıştıran bir yokluk eli
gece neleri gizler teninde
bir de beni bana
gün gelmeden kendine
düşer…


doğduğun da gün pencereye
çatılara tüner insan sesi
kırık bir iskemlede oturur özgürlük
yüzler safran kesiği
kollarında düş bileziği
umut tespihi elleri
ne çok insan bileşiği…

çok gülüyorum bu aralar
delilikse kabuldür
sıradan değildir akıl
içimde bir bit yeniği
naftalin kesiyor sesimi.


oysa oysa
yazmak için seni…





Şiirin üst tarafına bakınız!