Hüzün sabahları dolar gönlüme,
Gözümden süzülen yaşlarım öksüz...

Muhabbet iklimi; kara kış. boran,
Mihnetin zehrinde işlerim öksüz...

Güven dirhem dirhem,buzca eridi;
Hanelerde temel taşlarım öksüz...

Sevda çöllerinde inledi mecnun,
Karşılıksız gönül işlerim öksüz...

Akşam olur; gurbet ruhumda kezzap,
Eve dönsem bile aşlarım öksüz....

Komşudan komşuya selam kesildi,
Huzur çağlarında düşlerim öksüz...

Vefayı rüzgara verdiler gitti,
Umut kaf dağında ; kuşlarım öksüz...

Şimdi kardelen; boynu bükükse,
Tane kar düşmeyen kışlarım öksüz...

Bir ok gibi fırlar sineme kirpik,
Onu erce tutan kaşlarım öksüz...

Gönül hanesini viran eyledim,
Ocağı tütmeyen köşklerim öksüz...

Sevdayı bulutlar alsın götürsün;
Selamsız ,sabahsız aşklarım öksüz...

Gönül dinlemiyor aşkı, fermanı,
Ağıt deryasında meşklerim öksüz...

Bir hatıra kalsın tatlı busemden,
Avcuma dökülen yaşlarım öksüz...

Gönül hicranını bağrına basta;
Yaylada sürüler, işlerim öksüz...

Arkamdan ağlayan; kimsem yok artık,
Seccadem yıkayan yaşlarım öksüz...

Musa DOĞRUER(Teslimi)
29 temmuz 2014.