Ruhunun derinliklerinde bir ağaç var,
Ve onun gölgeleri altında bir hayat var.
Günahlar dibine düşmüş sararmış yapraklar,
Yakmak şart,rutubetten çiçek olmuyor tohumlar.

Benim bir sevgilim var,
Yaptıklarıma hiç ses çıkarmıyor.
Biliyorum beni an ve an izliyor,
Ve o da beni çok seviyor.
Sevmeseydi dualarımı kabul etmezdi,
Terk edip giderdi.
Her gece sözlerim fikirlerim ile sevişirken,
İkisinden bir hamile kalıyor,
Ve küçücük bebeğim şiir dünyaya geliyor.

Şiirlerime bir anne gibi davranamam,
Belki çeşmesi mühür,
Emziremem sütümden.
Tamam amenna babalıkta taslayamam,
Hiç hoşnut olamam,
Olmadım da zaten,
Çayı üfleyerek içenlerden.

Samimi söylüyorum karmaşık değil sözlerim,
Ama keşke çocukluğumun bir mezar taşı olsaydı.
Gidip ağlardım kendimi özledikçe,alkışlasın düşlerim,
İhtiyacım var,kimse iplemiyor artık maneviyatı.