Kahır I


bu sabah
gülüşünle yıkıyorum yüzümü
çekilir olsun diye gün

ezip geçemiyorum içimdeki seni
bir bardak çay
bir sigara
acımı bana bana
kahveme
derinlere çekiliyorum...


unutma diye!
dualar ediyorum
açıp ellerimi iki yanımdaki boşluğa


odamı dolduruyor yokluğun
semayı yokluyorum
karanlık

saçlarım darmadağın dokunuşlarına
bilerek... bilenerek

temmuz tenimi kavuran ateş
su
tuz
hasret

ruhumu bölen neydi ikiye
yüreğimde dibe vurmuşluğun
gözlerimdeki ölü haykırışları...

avuçlarımda bembeyaz bir gece
gözbebeklerindeki o kayboluş
gülüşünü jilet gibi ikiye bölen
ve içindeki çocuğu katleden
direnişin!
dilinde usturadan çıkmış sus!
köhne, virane, hesapsız

ağırıma gidiyor
içimdeki seni üşüterek yürümek
yağmurlarda

kimsenin duymadığı ezgiyken
kulaklarımda şiir
ve;
bileğini bükemediğim sevdayla
iddalaşma aptallığımı hatırlatır
haylazlığı
solan imgelerim!

bin asırlık tanışmışlığımdım
ki;
kendimle buluşmuşluğum
kendimi bulmuşluğum

babama benziyordu gülünce kısılan gözlerin
şefkatle sarıyordu gözbebeklerin
iç`li sesin...

ihanetti aşk-a suskunluğun!
derinlerime saplanan
yazgımdın...

ah o masum
mahsun
şımartılmamış çocuk yanın!
işte;
onun peşindeydi yüreğimdeki gizli öznem!

acımdın
sarmalayamadığım
koklayamadığım
dudağımı döne döne alevine banamadığım
kordun!


mezar taşlarımız birbirinden habersiz
yitik ömür
düzenin çarkına kapılmış faniyiz!


suçsuzum!
yazgım dar`da
asılı günahınla


aşk sana yakışır
çok yaşa
hep aşkla!


ölürüm; susma!


sude nur haylazca

00:53

28 Temmuz 2015