Kimi kağıda kazır hikayesini kimi yüreğine
Kimi yalnızca sorar ne suç işledim aşka
Dudakları hapishane yüreği mühebbet yemiş aşk
Kalemi çığlık ağır işçi





Meğer önce kansere dönüp yayılırmış aşk
Sonra inkar edilir yalan sayılırmış aşk
Geç anlamış erken çökmüş
Meğer boşu boşuna göz yaşı dökülmüş
Ne okyanusa küsmüş ne yüreğine





Ne aşkı mutlak kılan cananın dudağıydı
Nihavent bir sevdanın en hüzzam notasıyken
Yani yitik bir düşün kaybolmuş rotasıyken
Aynada saklı sırra kilitler vurulmuş
Sesi kendine küsmüş bastırılmış isyanı





Söylediğin her sözün ardında sözün varken
Yalnızlığıyla yalnız kalmış bir yalnız
Sevdaya hüküm giymiş suçsuz bir suçlu
Tövbe olsun artık yok aşka oruçlu
Sana tek bıraktığı aşktan arta kalan





Hüzzam makamında şarkının eseri
Ne sen duy sesini ne de İstanbul
Çünkü içine kilitledi AŞKI
Sesizliğe kuruyan dudaklarından dökülen
Buz gibi bir cümleydi





Hiç konuşamadı
Sustu
Sustum....


ŞimalGüney!! ( HA )