Bi bilsem gönül, bi bilsem ki
Neden terki diyar eylediğini bu bedeni...?
Bi bilsem
Farkında bi olsan gönül bi olsan
Ben ki.



Geldiğimde mekan-ı bedenime
Namesiz bırakarak beni sen
Hislerimin yardımyla idrak ettim ki
Çekip gitmişin bulutlu bir günde
Türkü söylüyen damlacıklar bedenime düştüğünde




Kaldırarak başımı
Baktım o akşam güneşin batışına
Elimi uzatıp umutsuzca’da olsa sordum kendi kendime
Acep berabermidir diye
Realist bir durum olmasa’da




Güneşin doğuşu ile birlikte
Yeniden gelebileceğini hayal ederek
Hangi zamandı, bilmediğim bir anda sorsam’da kendime
Nedendir bilemiyorum cane, istesemde gönül
Şaşkınım, inansan’da, inanmasan’da




Kopan dalım,kanadım
Bir bilsem, bi bilsem
Bi bilsem içimde ki volkan , bir bilsem
Bi kavrıyabilsem
Nedendir ki,Gittin....?






Haber vermeden gönül
Terk diyar eyledin birer birer can parelerini
inan ki...seni tanıdığımdan
Desem ki...cananım
İzinden anladım seni gönül




Terk etmiş olmalısın bulutlu bir akşam karanlığında
Tam emin olmasamda
Gitmiş olmalısın yapraklarını yolcu eden yoldaşımızın şahitliğinde
Bir sonbahar akşamın , yellerin raks ettiği bir günde
Hani , hatırlarsan




Şahidimiz olan, yoldaşın dib-i mekanında sözleşmiştik...
Başka bir alem-e gitmiyeceksin diye...
Sen ki...
Hayalini dahi bırakmadığına göre...
Sevdiğim




Bilmiyorum, benmiyim sebi-i gidişatın...?
Yok olan varlığım
Ki sen,
Gönder bana bir name esen ruzgarla gönül desem
Eğer ki Güneşin misafir hanesindeisen
Olsun içinde onun ilhamı


Cananım bilmem ki.
Benmiyim acep hal-ı durumundan anlamayan...?
Yoksa
Benmiyim bedenimi öksüz bırakan gönül, benmiyim...?



ŞimalGüney!!( HA )