Yorgunum inan, hem de çok yorgunum
Bilmem ki
Hücrelerimin işlevsizliğinden mi?
Ola ki acep
Sıla özlemimden mi?
Yoksa


İnsan türünün birbirini yemesinden mi?
Dahası canan
Katl edilen çocukların, ağlayan anaların etkisinden mi?
Çok yorgunum, çok
İtirafımdır dost


Yorgunum ceylanım, yorgunum
Nereye bakmak istesem de
Bakma emrini veren gözlerim
Nereye uzatsam bile
Boş dönen ellerim


Atmak istesem de
Müsaade etmeyen yüreğim
Etmem çaba ’da olsa insanlığa
Çarpıtılan sözlerim
Hakikatle çalışsam bile


Almadığım emeğim
Ve
Canan, tekrardan derim ki, yorgunum yorgun
Belki de canan, belki de
Sebebidir isyanımdan mıdır?


Sistemlerine çakalların
Belki de, acımdan, kadın, çocuk yakanların
Görünürdedir diyerek
Bu vahşetlere tiyatroymuş gibi bakanların...
Çıkarları gereği


Şerefsizce birbirini satanların
Ve olasılık dâhilinde midir?
Ola haberin canan
Desem mi acep? Bilmiş olsan/da dahası
Son sözüm olsun sana

Yorgunum
Canan
Yorgun



ŞimalGüney!! ( HA )
Şiir’e ses soluk olan değerli Mustafa Karaahmetoğlu teşekkür ederim..