Dil sussa da gönül figan ediyor,
Taştan taşa vurulduğum gündeyim.
Doğruluklar üç kuruşa gidiyor,
Dokuz köyden sürüldüğüm gündeyim.

Çift yüzlülük şöhret olmuş pazarda,
Hakikatler hor görülür nazarda,
Kalem, kağıt daha neler yazar da,
Dost elinden yorulduğum gündeyim.

Boş ver deyip atıversem geriye,
Kaybolanlar gelir mi az beriye?
Üç günlük han mezar olmuş diriye,
Haksızlıkla karıldığım gündeyim.

Ta omuzdan kırılınca kolumuz,
Atmaz artık, kurşun yedi solumuz
Musallaya gider oldu yolumuz,
Kefenlere sarıldığım gündeyim.

Ok sürmeden, boşa saldım yayımı,
Ölçüp biçtim, hesap ettim payımı,
Kazandığım, kapatmıyor zay’ımı,
Ellerimle yerildiğim gündeyim.

Yazılmışsa figan etmek bülbüle,
Şuç bağda mı, bağbanda mı? Sor güle;
Yama vursam yama tutmaz gönüle,
Parça parça kırıldığım gündeyim.

Boran ile güllerimiz solunca
Gözlerime kanlı yaşlar dolunca,
Niyet , kısmet, başka başka olunca,
Yağlı ipe gerildiğim gündeyim…

Bu tarlada ektiklerim olmadı,
Samanı çok , taneleri dolmadı,
‘’Hâlık bilir’’ Başka sözüm kalmadı,
Balıklara darıldığım gündeyim.

Mustafa USTA

19 Temmuz 2015 04:00 İstanbul