Gülüm dedim, çalıymışın mübârek,
Yüreğime diken ektin be avrat.
Dilin olmuş zehirli bir engerek,
Her sözünle ağu döktün be avrat.

Çok konuşma az geriden dur hele,
Boyun posun devrilip te yan gele,
Sana karşı söz yetirmek mesele,
Şu genç yaşta belim büktün be herif.

Ben almadan belin zaten büküktü,
Gözlerin şaşıydı, dişin çürüktü;
Her yangında elindeki körüktü,
İnsafsızca beni yaktın be avrat.

Kül olmuştu gönül hânen ezelden,
Gözün görmez, anlamazsın güzelden;
Tek dileğim, toprak alsın tez elden,
Kara yüzlü karga çıktın be herif.

Gül olsaydın ben de bülbül olurdum,
Nağme nâğme şakıyarak bulurdum
Tüm dünyayı yakar sana gelirdim
Yollarıma çalı çektin be avrat.

Çiçek diye otu çöpü getirdin,
Yiye yiye şu ömrümü bitirdin,
Altın idim, aucundan yitirdin,
Başka başka dala sektin be herif

Dertlerime bulamadın bir ilaç,
Yemek diye, yapıyorsun bulamaç,
Duy be artık, kulağını biraz aç,
Hep yokuşa doğru aktın be avrat.

İnat ile ayağını direme,
Daha gelme yamacıma, yöreme,
Bu dünyada huzur nedir göreme;
Hayatıma çelme taktın be herif.

Şükretmedin birgün olsun hâline
Acı sözü huy edindin diline,
El atmam bak; musallada salına,
Kuruyorum, kökten söktün be avrat.

Birgün olsun bahar yüzü görmedim
Yatlar, katlar nerde diye sormadım,
Baykuş gibi başucunda durmadım;
Benden bıkıp, ele baktın be herif.

Sendin her an kar yağdıran başıma
Tuz yerine zehir ektin aşıma,
Daha kırkta, geldim altmış yaşıma,
İdam için sehpa diktin be avrat.

Doğuştandı başındaki boranın
Tebessümle geçmedi ki tek an’ın,
Hiç gülmez mi yüzü bir gün insanın?
Kâbus olup düşe çöktün be herif.

Diyeceğim söz çok ama yoruldum,
İnce ince süzülerek duruldum,
Hakikatin makamına kuruldum,
Yıkmak için hergün soktun be avrat.

Ben yorulmam, senden üste çıkarım,
Önde durma, çelme takar yıkarım,
Sinir etme, boğazını sıkarım,
Kalbimdeki köşkte yoktun be herif.

Anlaşıldı, çekileyim geriye,
Muhabbetim yoktur artık diriye,
Yeter artık sende gelme beriye,
Omuzumda büyük yüktün be avrat.

Bana kinin, yaza yaza bitmedi,
Benim yüküm seni pestil etmedi,
Huzur ile ocağımız tütmedi,
Başucumda derttin, çoktun be herif.

Mustafa Usta​​ / Halkın Şairi M. Usta​​