Nice geçit vermez dağlar aştım da,
Ovaya inince düz vurdu beni.
Başımda kar boran çok dolaştım da,
Umulmaz bir anda güz sardı beni.

Çok savaş kazandım küfür ilinde,
Adım destan oldu düşman dilinde;
Ağuyu tattım da dost sebilinde,
Bardağa konulan tuz gerdi beni.

Nâmerde eğmedim, bir gün bu başı,
İçime akıttım gelen her yaşı,
Yıllarca taşıdım kayayı, taşı;
Rüzgarda kaybolan söz yordu beni.

Anlamadı kimse bom boş hal dedi,
Sürgün yese de dil, doğru söyledi,
Gönül, ocağını dingin eyledi,
Yangından yangına köz kardı beni.

Küfre hoş gelecek sözüm olmadı,
Yalandan gülecek yüzüm olmadı,
Mertliğim dünyama çözüm olmadı,
Diyardan diyara öz sürdü beni.

Sırtlan sofrasına düştü bu beden,
Etimi kemikten soydu ölmeden;
Sinsice peşimden izimi güden,
Kemlik ile bakan göz gördü beni.

Halkın Şairi M. Usta