Şimdi otur ağla kendi hâline,
İslam’a sırtını dönen Müslüman.
Dönüp bakmaz oldun hiç ahvâline,
Kestiği dallara binen Müslüman.

İslam bir nimet’ti kıymet bilmedin,
Haramdan, yalandan beri gelmedin,
Nice nasihattan payın almadın,
Makamdan azl olup inen Müslüman.

“Her yol mübah”(!) oldu çıkar peşinde,
Binbir türlü hile her bir işinde,
Haramın lezzeti(!) kaldı dişinde,
Şeytanın tahtına konan Müslüman.

Çevrene bakıp ta, zulmü görmedin,
Zâlimin yoluna setler örmedin,
Merhem alıp yaralara sürmedin,
Kendi çıkarına yonan Müslüman.

Umulmaz bir ordu çıkar meydana,
Çevirir yönünü İslam’dan yana,
Yenilirsin fitne yüklü zamana,
Zilletin atına binen Müslüman.

Doğrulup ta kalkmaz isen yatıdan,
Bir bakmışın güneş doğmuş batıdan,
Erit artık şu buzları çatıdan,
Küfrün ayazında donan Müslüman.

Uyan artık bu gidişat hoş değil,
Yaradan’a dön de secdeye eğil,
Kâlu belâ sözün ile tez irkil,
Yüzündeki nuru sönen Müslüman.

Güve girmiş çınar gibi çürüdük,
Bedenleri çamurlarda sürüdük,
Sen ben deme yekünümüz eridik,
Mazlumu görünce sinen Müslüman.

Halkın Şairi M. Usta