bir telaş
bir telaş ki dostlarım
düştükçe vuruyorlar
dert kesiyor sokaklarda akşamlar
yaramızın üstüne kapanıyor her çığlık
ufalanmış acılar dağılıyor her yöne
katre katre içimizdeki kuytulara yapışıyor gözyaşı kurusu




bilmiyorlar
kelebekler uyurken sessizce
imlası düzgün bir ıslığı demliyor yüreğimiz
uykusunu bölüp gecelerin
göçecekmiş gibi dururken kuşlar
rüzgarın sırtında dörtnala geçilecek bozkırlardan


güneşin omzuna yaslayıp başımızı
korsan gösterilerin yürekli çocukları gibi
ateşelere tutunarak büyüyeceğiz
okşadıkça saçlarımızı rüzgar
deniz deniz kokacak tenimiz


bize gözlerinde yer aç gökyüzü
bir şafak sana çeyizimizi sereceğiz


ters düz etmek için geceyi
her müzakerede
dilsiz harfler birikti içimizde
Kızılırmak’ın dudaklarından yürüyüp
ondan geriye üşürken rakamlar boğazımızda
yeryüzüdür avuçlarımız
kol kanat ol kırlangıç
güneşin altında
ve dalgalar gibi omuz omuza
tamamlayıp doktoramızı
çaresizliğin edebini aşıp
Binboğa’nın gök renkli saçlarında kardeşlik türkülerini söyleyeceğiz





geçecek üşümesi gözlerimizin
bir tek katma değeri kalacak ezberimizde kronik hüzünlerin
gelecek zamanlara
yağmurların yıkadığı bir gülümsemeyi örterek..

DERDİ ŞİİR OLANLARA SELAM OLSUN...

10.07.2015/Antalya
Sıtkı ÖZKAYA