Sabrını üzmenin âlemi neydi
Gözünün ucuyla baksa yeterdi
Canını almakta Neron’a taydı
Kirpikleri kaşa çekse yeterdi

Serap âleminden paya takmadı
Üç günlük ay gibi yaya bakmadı
Balla özdeşleşen aya çıkmadı
Fallarında yola çıksa yeterdi

Demine kanmadan yeminden caydı
Ömrünü yıllara boşuna yaydı
Sabrettikçe selin debisi oydu
Kirpikler çak etse, çaksa yeterdi

Akşamın hüznüne gözleri toktu
Çöllerin hükmüyle ilgisi yoktu
Gönül sarayını sürmeli yaktı
Külüne katresi aksa yeterdi

Sele yenik düştü gönül arkında
Sabır öğütmekten bıktı çarkında
Keşke eserinin olup farkında
Aynada boynunu bükse yeterdi

Muhacir olmadan ahrete düşü
Musallat olmadan musalla taşı
Üç cemre ardından yollayıp kışı
Gözlerinden süsü dökse yeterdi

Ayrılığın seller olur hamalı
Sağanağın yaman olur ihlali
Beslenirse baki olur hayali
Ufuklara umut ekse yeterdi

Gülseydi gözleri gamzeli bir kez
Hayata dönerdi komalık enkaz
Ruhunu mest eden efsane alaz
Güneşi tahtından sökse yeterdi

Çalar saatlerin, salaş vaktinde
Delibal düşlerin savaş vaktinde
Semanın en titrek, telaş vaktinde
Gölgeyi gölgeye yıksa yeterdi

Celil ÇINKIR - DELİBAL