ŞİMDİ SEN SÖYLE

İnsan hep solundan mı acır?
Ne yana dönsem içim burkuluyor
Gül kokan sokaklardan ne zaman geçtik
Ne zaman geçtik de katmerleşti acılarımız
Değmiyor sesimiz birbirine artık

Yaşamak için bir beden bir ruh yetseydi eğer
Duygular verilir miydi insana
Duygular öldüğünde
Hangi canlı yaşıyorum diyebilir ki bana

Savrulmuş bir hayatın
Yarım yamalak yaşanan sevinçlerin
Tamamlanmadan solan gülüşlerin yanağında ağlıyorsa
Hangi mutluluk gözlerindeki bakışı değiştirebilir
Ve baharı kışa dönmüş yüreğinde
Suya hasret toprağı öpen çiçekleri
Yeniden göğe baktıracak gücü
Hangi söz verebilir ki

İnsanın kalbinde öldürdüklerinin içine
Kendini gömdüğünde
Ve geçmişini serpiştirdiğin de üstüne
Hangi acı su olup yetişebilir ki

Sabahın köründen gecenin ölü saatine kadar
Anılardan kurtulmak için cebelleşirken
Yüreğinin sızısını anlayıp da
Hangi dost merhem olup elini yarana sürülebilir ki

Günler geçip takvimler bölününce yıllara
Geriye dönüp aradığında maziyi
Ve hiçbir şey görünmediğinde ufukta
Vuslatın yakınlığını kim anlatabilir ki

Hayat denen bu yolda
Ufak bir mutluluk arayışında
Dikenli engelleri aşmaya çalışırken
Bir çocuğun gülüşünde saklanmış umudu
Kim görebilir ki

Hayallerde kaldı seni sevişim
En güzel düşümdün oysa
Şimdi bu çetin hayat yokuşunda
Hangi aşk beni ayakta tutabilir ki
Hangi aşk, hadi sen söyle.


09.07.2015

Rasim Yılmaz