29
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1131
Okunma
An/sızın
Sesinin tınısına uzak kaldım
Ölümü gördüğüm bu şehirde
Sancılıyım
Sur’a üflendi bir kere
Şair düştü hecenin pençesine
Kaçma/lıyım
İmgelerin düşünden
Toprak kabul etmez üşürsem
Saklandım
Gözlerinin irisine
Ve aktım sinsice
Benim de yüzüme an vurur
Dur, dur, dur ve vur
Ruhum huzur bulur
Tan vakti ağarırken
Tam vakti gelmişken
Düşersin süzülüp içimden.
Uyarım şairin sözüne
Sur, üflendin bir kere
Dönüş yok, bittiği yere.
M. Ö. 2007
kahramanmaraş