1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1231
Okunma
Öğretme bana bir şey
Ve ben de öğrenmeyeyim senden
Her gidişin ayrılığın alfebesinden bir hece
Düşürüyor dilime
Her gece seni sevmekten biraz daha vazgeçiyorum
Her sabah ayrılığın beyaz duvağı
Karşılıyor beni
Soğuk duvarlarda.
Caddeler kalabalık olsa da
Hiç kimse teselli değil durmadan
Kanayan yarama.
Her gece
Gökyüzünde kaymayı bekleyen yıldız gibi
Yollarına bakıyorum.
Uçsuz bucaksız bir kimsesizlik
Örtüyor üstümü
Ve ben seni unutmaya çalışıyorum
Kanatarak göğsümü.
Öğreniyorum sonunda
Her sevilen gider bir hiç uğruna! (MS- Kahramanmaraş)
5.0
100% (2)
Cevap Yaz