Kırk gün ağladı kadın
Kırk birinci gün dişledi elmayı
On üçüncü kaburga
on üçünde kadın

Uzun şehir hikayelerinde
serseri şairlerle sevişti kadın
îlk gece şiir
kırkıncı gece zehir...

Dilini diş etlerini ve dahi saçlarını kesti kadın
yetmedi
rahminde bir sancı
Însanı doğurdu kadın...

Soluğuna kan doğradılar
sustu
emzirdi kadın...
sağıldı
savruldu
dövüldü
sevildi...

Büyüttü kadın
üç lokmadan birini yedi
yemedi
yaşlandı
taşlandı
kırbaçlandı
yakıldı...


Sustu kadın
bu bir rüya, düş, kabus
değil
avaz avaz gerçekti kadın...
Eksik etek
elleri nasırlı
yüreği kahırlı
günahtı kadın.

Îki bacağı arasında kimdi kadın
Lilith
Havva
Meryem
Ayşe
Züleyha
Elçin
Nina
Julia
Neydi kadın...

Dündü
Bugündü
Yarındı
Öldürülmese belkide
gülümserdi bir gün kadın...

Kırk gün ağladı kadın
Kırk birinci gün dişledi elmayı
On üçüncü kaburga
on üçünde kadın
on dörtdün de kum torbası
on altısında anne
on yedisininde ceset...

Çocuktu kadın
zoraki bir gecenin istenmeyen meyvesi
sevemeden daha annesi
istemedi babası
bez bebekti
pamuk şekerdi
berdeldi
beşik kertmesi
başlık parasıydı
maldı kadın...

Genç kızdı kadın...
Büyük şehrin küçük düşüydü
yasaktı
okuyup da alim mi olacaktı
kırsın dizini otursun evdeydi
yahut
çalışsın üç kuruşa para getirsindi
talipler yakına gelirdi...

Gelindi kadın...
Gözü korkutmalı dedi kaynanası
bir güzel dövdü
daha öpmeden kocası.
Üç milimetre zardı kadın
kanamazsa
fahişe
kanarsa
köle...

Anaydı kadın
Kırk gün kendine ağladı
kırk birinci gün kızına...