Gözlerin,kara bir delikte sesleniyordu
‘’Bul beni aşk’’

Issız ve karanlıktı sokaklar
köyün birinde uzak bir dağ saklıyordu melekleri
Ki henüz sesine değmemişti adım,o yıllarda
Ben seni arıyordum mutlak,

Şiirlere tutunuyordum bir de,nefeslenmek için gece de..
Bir Şair dokunurdu o zamanlar kanadıma,
Kayıpkentli der kendine,ki bence de öyledir biraz..
İçli,biraz da için için yazardı,
Bir tek ben bilirdim şiirini kalbine yazdığını,o Azize’yi başkası sanıyordu
Aziz olan kendisiydi..
Çok tamir etmişliği vardı dizelerimi, varolsun dosttu her daim..


SU, benim devrim ve biraz da evim,
Aşk diyordum..

Son gördüğümde aşkı,darağacında unutulmuştu.
Ölmüyordu da yazık,
Bu devirde de gönderilmişti sürgüne..
Herkes aşkı arıyordu kaleminde ama hiç kimse vermiyordu imzasını diğerine..
Biraz da teslim olmak değil miydi aşk oysa,





Hikayem uzun sürecek sanıyordum o yıllarda işte,
Zamansız,
esiyordu rüzgar,
Fırtına herkesin evinde kırıyordu aileleri,
çatılar yerle bir,
Kimse kurtulamaz diyordum o depremden.

Akıl hür,yaşam hür,
oysa bağımlıyız saza ve türküye
İnsanız elbet,işte ne kadar kaldıysa içimizde

Kanadımın yarısı kırık,tek dalım kalmamış ki yanmayan
Şairin sancısı işte tam bu durakta alazlanır,
Üşür herkes sıcakken,bulamaz çünkü kalemini yıkan ateşi..
yüz yıldır sayıklanan o tevhid,ömrüm işte ömrüm..




Yıldız bana döndü yüzünü
su olup aktı,göklerden içime bir oluk açtı..
kara bir melek geldi,sakladı yüzünü gözümden
Sok şu ayaklarını suya da,durulansın için,dedi
Dağıldık, kalabalıklarca insan seli kumlarda
Aldı deniz birazını,meğer çok kötülermiş,ayıklanamadılar dalgalardan..
Koştuk bulduk bir minare tepesi,
Farklı dinlerin kölelerini gördüm o an,biraz ürktüm..

Delice birbirlerini ezip,arşa kavuşacaklarını sanıyorlardı
Saflar dedim sessizce,
Bir ağaç buldum,dinleneyim diye gölgesinde bir müddet..
Bir baktım
20 yıl geçmiş..


Bir su vardı,herkes yüzüyordu,
gördüm
boşluktu saydam,
Dokundum su,baktım hava
Göremedim bir türlü o sihri,
elimde ıslak,
aklım yetmedi,iyiyim dedim kendi kendime.

Gece oldu
Boş bir evde buldum kendimi
Duvarların yarısı ayna
aynanın yarası yüzüm
Korktum kapattım ellerimle kalbimi
Gel dedi bir ses,
Korkma gel.
Peşine düştüm çaresiz..
Bir mezarlık gördüm,derin bir yas tutulmuş uğruna
tanıyamadım bir türlü yatanları..

Ama dedim
Su içecektim ben,su verecekti biri bana
Öyle demişti,yeşil gözlü kandaşım.
Bak dedi yukarı,bak..
o ses..

Yıldız..
Mühür..
Gece..


Ay gece de büyür,

Mırıldanıyorum
Mırıldanıyorum..

AŞK TEK HECEDİR.


Sibel EŞİYOK



EDEBİYAT DEFTERİ’nin değerli şairlerini,şiirime karışmaya davet eden ve bu vesile ile iki yıl aradan sonra döndüğüm kalemimi onere eden,değerli seçici kurul ve üyelerine ve editörlere sonsuz teşekkürlerimle..