Uzak iklimlerin iki ayrı dünyası gibiydi sevmek seni
Ve beklemek..

Bu yüzden
Güne s/açılan gözlerin hürmetine
Sen yinede tut kanayan bileklerimden

Gittiğinden beri
Yurtsuz kaldı gülüşlerim
Ucu bucağı görünmeyen Denizlerin dalgasında boğuldum

Sana bıraktığım güzellikler hürmetine
Sen yinede tut serçe yüreğimden

Gittiğinden beri
Vatansız kaldı düşlerim
Dibi görünmeyen kuyu’larda kayboldum

.. .. .....
... ... . . . .

...

...

İnsanlığın öldüğü şehirlerden sesleniyorum sana
Yağmalanmış bir umudun gölgesinde törpülendi umutlarım

Ve hep aynı acıyla mimlendi gözlerim.

Hiç bir şeyi olmayandan nasıl çalabildin ki koskoca bir ömrü
Söyle Nukritzia

Mühürlenmiş bir kalbim, serçe kanatlarında asılı bıraktığım gülüşlerim vardı oysa..
Şimdi tüm ayrılıkları dolduruyorum ölüm kokan avuçlarıma
Nefesimde biriken çırılçıplak bir bekleyişi bir suçlu gibi alnından öperek uğurladım sana

Bileklerim kanıyor aşksızlıktan

Sevmeyişinden

Gelmeyişinden

Masumiyetimi kaybettim

Anlasana

Ruhumun iniltileri
Onurumun katili oldu
Gel/me
İstemem görme düşmüş hallerimi
Öldüremedim durdurak bilmeyen arsız hasretini

Nehirler kesti yollarımı
Denizlerde boğuldum
Ama inan ki hiç ağlamadım
Hiç te acımadı canım

Hem

Ben, bana iyi bakamazken
Anılara nasıl sahip çıkarım

İşte bu yüzden
Döküldü gitti kalbimin yaprakları
Üzerime basıp geçtiğinden beri yalanlar

Akrepler zehirledi benliğimi
Yüreğimi bitirdi ruhu çirkin insanlar..



Yüreği Sürgün // Kevser Baysal
Köln



Deniz Pınar Bey’e teşekkürlerimle..