İçime yıldız ektim
Bu gece karanlığın
Gölgemdir benim
Gün ışısın penceremde
Saçının teli tülümdür benim Besbeterim yine bu akşam
Gecem günümdür benim




Ne şiirler yandı içimde
Kipriğinde serçelerde gülüşün
Gül ağacı diktim bahçeye ölümsüzlüğünün



bir düşün gölgesinde yeşeren aşk
Körebe oynayan çocuk ay salıncağında rüya
Aşk bir düşün gölgesinde doğan güneş!


Saçlarında uçan kırlangıçlar kadar özgürlük olmalıydı aslında
Bir deniz kadar yalnızlıktır adı
Ve bir girdap ucu başı belli değil göğe sığmayan utangaç bir simada..


Dizimde uyuttum esmer gecelerde umutlarımı
Tan yeri ağarırken kimse çalmasın diye
Ne hazin besteler doğuracaktı güneş doğarken
Çıplak gözyaşlarımla suladım içimde kurumasın diye

Ölümüne ah sevdam ülke ülke bir çocuktu büyüyen içimde!!


Sen ve ben
Siyah ve beyaz
Eski bir resim
Kırmızı ve bir beyaz bir gül

Gün ve gece
Gök kubbede bir kaç yıldız
Issız bir adayken
Bir deniz kadar büyüktü yüreğimiz

Bir kıvılcım
Bir ateşle
Isıttık ellerimizi
Doğan güneşte
Sabaha karşı

Yeniden
Hür ve özgür uçan kuş

Gökten üç elma düştü
Bir umutla birleşti ellerimiz



Sen ve ben
Siyah ve beyaz


Bir sonbahar geçitinde
Birikmiş olsanda içimde
Yol yakınken bir veda öpücüğü
Kondurur gök kubbede Samanyolu

Ne güneşler sevdim günün içinde
Ne yağmurlar vardı gözlerinde
Hepside bağlandı kader çizgisinde
Eridi günden güne yitip giden ilkbaharda


Yine gece yine boş sokaklarda zaman
Elleri cebinde sarı bir hazan
Nerede bir garip görsem
Benzetirim üşüyen ellerime

Avuçlarım açık her an dualar
Sana benzer bütün bulutlar
Diz çökmüşüm ki ben katıksız
Gönül her daim bekçisi özlenen güne!



Ölümüne ah sevdam ülke ülke bir çocuktu büyüyen içimde..


Nurten Ak Aygen
05.07.2015