Ay doğuyor ay doğuyor
Ay gecenin karanlığında
Ay doğuyor ay her günün bitiminde
Cerenin gözlerinde inciler dökülüyor



Ay doğuyor ay yaman bir çelişki
Gün batıyor kanatıyor geceleri
Ay doğuyor karanlığın üstüne
Yıldız yıldız üstünde feneri



Ay uslanıyor gündüzleri
Ay kerpiç kesiyor toprakta
Ay’ında var bir fikri
Kuruyor evsizlere kerPiçten ayevi




Ay doğuyor ay batıyor güneş
Olmasanda eş ol ki kankardeş
Cebinde olmasa da bir kaç kuruş
Elindekini ne var ne yoksa paylaş




Böldürme kendini gardaş
Bir iki üç dört beş karındaş
Yaşayalım kardeş kardeş
Dargınlarla barışalım bayramda kucaklaş




Ay doğuyor ay doğuyor
Bulutların üstüne vakit hayli geç
Sabaha yaklaştıkça kimsesizlik hiç
Kem sözlere gül geç Ay kaçıyor
03.07.2015

-II-
CENK-KİM-KEN-DİM-LE...

Abi: adam gibi sevmenin ne olduğunu bilip de
uygulayan var mı ?
acep varsa söyle ben de bileyim
o halde çok büyüksün
sen çok büyük eren veya evliya biri olmalısın
yada gökyüzündeki
çok uzaklarda bir gözün olmalı dünyanın halini gören
söyle sen hangisisin bunlardan
karıncayı incitmeyen
yada kuş kanadını kırmayan
göğü taşmalamayan
yada bir sahilde suya tekme atmayan
ekmek ufağını üfleyen duvar dibine koyan
ama gel gör ki
sümbülü acımadan koparan
gülü dalından hunharca kıyan kırdıysan
iki çift sözle sevdiğini
neye yarar be abi bu fiyakalar
kimi kandırıyorsun
sahip çıkmıyorsan
arkasında durmuyorsan
verdiğin sözlerin
kuru kuru sevgi karın doyurmaz
be abi
geçti çoktan samanlık seyran devri
ne sen uzat ne ben bu devri alemde
kim kimi tanıyor
sırtına dayandığın bütün duvarlar çürük
dayanma be abi dayanma
mayasında koyulmamış bir çocukluk yatıyor
mayasına sevgi konulmamış bir çocukluk
meydana getirme abi
yakma gariplerin başına
çocukların arasında ayrım yapma be abi
sonra seninde çektiklerin gelir başına
ektiğini biçmek öyle uzak değil
bir bahar yeter sadece
bir hasat mevsimi
bir kelebek ömrü kadar
üç günlük
en uzak ihtimal yirmi bir gün bir kuluçka zamanı
sen ve ben den başka
bizden başka kimse yok bir dünyada
her gün elini tutup uzatınca gökyüzüne
bir avuç güneş topladıysan ellerinle
ne mutlu
bulunur mu sanıyorsun
yaban ellerde
sen ve benden başka kimse yok
biz varız sadece dokunan hayata
ama ne hazin bir öykü değil mi
kandırmacalar
her gün birbir yüzlerini yüz yüze bakan insanlar arasında
yalan nasılda siyah
nasıl da kara
gel toplanıp gidelim bu diyarlardan zaman makinesi olsun da
ışınlanalım eski kırıkları çare var mı tamir etmeye
yada bırak olduğu gibi devam etsin çatlaklar su kaçırmaya
sen bilirsin
sen bilirsin deyince kapanırmış bütün mesele
kapat uzamasın içinde beslensin kin ur gibi
sen bilirsin deyince bilinmiyor gerçeklerin içeriği
bir kere de biz bilebiliriz
bilmiyorsak öğrenebiliriz deyin be abi
nereye kadar nereye kadar söyle
ömür dediğin yetecek mi onlarca gün beklemeye
hadi bir güzellik yapın seviyorum dediklerinize
seviyor musunuz
öldürüyor musunuz
kahrından
pire için deveyi yakıyorsunuz
bir bardak suda fırtınalar koparıyorsunuz
unutmayın ki herkes kendi denizinde boğulur
adam dedi ki ben denizim
kadın ben anadenizim
beni sana bağlayan ırmaklar çocuklar
işte sende anla biraz
sokaktan geçen hiç tanımadığınız bir kadın ve yahut adam kadar
dinliyor musunuz birbirinizi incitmeden sayıyor musunuz
birbirinizin haklarına sahip çıkıyor musunuz
öyleyse sözüm size değil..
benim cenk-kim- ken-dim-le..




Nurten Ak Aygen
04.07.2015