Tuttu kollarımdan gece
Havada uçuşan notalar
Adı bende saklı son güfte.
Raks ederken imgeler
Soldan sağa saydım teker teker.

Sağ yanımda boş bir sandalye
Ayağımın altında koca bir mazi
Satır aralarında makamlar sırnaşık lehçesi
İle anlamsız pek çok anlatı
Kıdemi belirsiz insanlar
İzbelerde saklı
Sığınakları iken onca soluk gölge.

Hicap edilesi bir utançla
Çevirdi başını endamlı bir kadın
Döndü usulca geriye
Savururken acılarını
Eteğindeki taşlardı dökülen
Nice üzünç ve sır saklı
Korunaklı dünyasının kapısı kilitli
Ezelden yarına
Tek uzantısı nasıl da mahrem
Sakladığı en derinde.
Muaf tutmuştu elinden geldiğince
Ser verdi sırrı yine zihninde
Yanık mektubun son sayfası
O ilk hece idi bildiği tek lehçe
Aşkın izafi tanrısı
Utanç belki de tek korkusu
Kavuşamadı bir kez dahi
Ne gece güne
Ne de kadın özlediğine.

Rakımı alçak bir mekân
Telaffuz edemediği tek rakam
Birden ikiye geçemez iken zaman
Yine yalnız yine bir başına
Öfkesi bastırılmış
Sevdasıydı bir kez köşeye sıkıştırılmış.

Dinmedi rüzgâr
Dağılamadı gitti şu kıdemli efkâr,
Demek olası değildi aslında
Saklı ümitler
Kucağında iken sırlı gecenin.
Döngü yine yeniden
Devam etseydi keşke kaldığı yerden dönmeye
Bir eksik bir fazla
Kadındı sırrın adı
Sevdaydı artık sakındığı
Sevmekse yeniden
Son bir kelime duyuldu derinden
Fısıldarken adını bilinmezliğin
Aynı nakarattı çalınan kulağına
Çalıntı hayatından kalan son imge.