siz bayım
ağzınızın kenarından salyalar akarak
boş yere saçlarımdan süzülen güneşe özenmeyiniz
biliyorum
yine hüzünlü bir akşamın kucağında uyumuş olabilirim
gözlerimde çocuksu mahmurluklar
saf saf iyi niyetimi sunabilirim düşünmeden
bu sefer sırtımdan vuruldum da diyemem
beklediğim her şey yerine oturdu
bir bulmaca değildi hayat
soldan sağa aşk demiyordu
ya da yukarıdan aşşağıya hasetlik
cevaplarını hiç sorgulamadığım sorular bunlar
yüreğime ekmediğim hiç bir şeyi biçmedim
yaban otlarına dahi saygım var kuşkusuz
sarmadığı müddetçe kalbimi kötü tohumlarıyla
siz bayım
beni yenebileceğinizi nerden çıkardınız
elinizdeki gücü
Demokles’in kılıcı gibi yüzüme sallamaktan yorulmadınız mı
ödüle ihtiyacım yok
’’gölge etmeyin yeter’’.



ahh madam
duvar kenarlarına sıkışıp
gizli gizli takip etmeniz yok mu
hasta ediyor beni
hastayım zaten uzun zamandır
ama siz de tuz biber ekmeyin be anam
nekahat dönemim başlayacak birazdan
çekileceğim ıssız bir vadinin kenarına
susarak konuşacağım bundan sonra
ki en çok susarak konuşmak yoruyor beni
bunu bilmeyen doktoruma küfür ediyorum en ağzı dolu halimle
konuşurken daha sağlamdım halbuki
hele de yazarken
kelimelerin beynimde koşuşturması
ayak seslerinden tanırdım her birini
kaldırımlarımda yanan sokak lambaları
sönmeye yüz tutan mum misali can çekişiyor
ama bana bakmayın siz madam
alışkınım ben gitmelere
öyle fesat gülümsemeler yollamayın dostlarınıza
ya da sinsi sinsi kirlenmiş duvarlarınıza yapışmayın
bulaşacak yüzünüze
içi kara
dili kara
suratta bir ton makyaj dahi saklayamaz onları
uzun tırnaklarınızı uzak tutun benden
yengeç gibi saracaksınız sanıyorum yollarımı
ürkünç.



bu serzenişlerimi dikkate almayın siz
hey bayım ve
hiç bir şeyden haberi yok tavırlarında ki siz
evet siz madam
benden daha iyileri var biliyorum
biliyorum yeter size yalakalar ordusu
okuduğunu anlamayan
anladığını ki bir kısmı
ele yüze bulaşan
size kalsın bu yalan dünyanın yalan kelimeleri
benim adım gibi hülyalı hayallerim var
tertemiz yağmur taneleri onlar
birazdan akacak
ve ışıkları hiç sönmeyen bu şehirden
usul usul uzaklaşırken
düşecekler avuçlarıma.


yorucu insanların varlıklarından yoruldum vesselam.




Ayvazım DENİZ