sus
hangi suratın konuşur benimle
daha kaç masken var sökemediğim
dili çevgan
vurulurum da düşmem bilirsin
düşeceği yüzün yok henüz.




ben düşünce
kırlangıçlar göç edemezler uzak diyarlara
leylekler yuvalarının yerini belirlerler
ve ben yuvarlanırım gözlerine
iğne oyası işlenir bakışlarımın değdiği yere
en çok da kunduzlar
kemirirler içimi
delik deşik bir yürek getiririm sana
onaran parmakların hünerlidir bilirim
ama zamanın karnı delik



mavi siyah bir gök düşün ikimize bakan
mavisinde saklı gülüşün
dökülür bulutların arasından yüzüme
flu bir yalnızlık vurur alnıma
çocuksu öksürükler dudaklarında
sırtını sıvazlayan elim siyah
tanıdın mı?



çanak tuttuğun her kelime
zaten daha önce fırlamıştı dudaklarımdan
zabit gibi gönlümün kıyılarında dolaşma
yutacak ayaklarını birazdan bir dalga
ya da takılıp düşeceksin avuçlarıma
öbür adım karadul.



Ayvazım DENİZ