Elveda demeden çekip giderken
İçimden bir ses gitme derken
Gözlerine bakıp
Gidemeyeceğimi çok iyi biliyorum
Senden uzaklaşırken göz ucuyla bakıp
Ağladığımı belli etmemek için
Ayaklarımı sürüyerek yürüyorum
Kalbim beynime hükmediyor ama
Beynim ayaklarıma söz geçiremiyor
Adeta isyan ediyor gitme kal diyor
Belkide böyle olması son bulması
İkimiz içinde en iyisiydi
Biz birbirini delicesine seven
Ama anlamayan anlamaya çalışmayan
Sanki iki yabancı iki zıt kişiydik
Ahh o kör olası gurura
Prim vermesek keşke yenilmeseydik
Senin gibi birisi çıkar mı karşıma
Seni bana unutturabilir mi
Tekrar sever miyim bilmiyorum
Bu kalp senden başkasını
Kabul eder mi sanmıyorum
En güzel günleri beraber yaşamak varken
Hiç nedensiz bir çırpıda bitirdik ya
İşte ben buna yanıyorum
Gördüklerim hissettiklerim rüya olsun diyerek
Titreyerek uykumdan uyanıyorum ...


Refik
01 . 07 . 2015
İstanbul