1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1242
Okunma
yalnızdım
kimsecikler yoktu
düşmüştüm
bir fırtına sonrası
gün alaca sarı
kıraçta bir mezar
okunmaz yazısı
emaresi yok kimsesini bul
ölende ölüm gibi meçhul
mefkure susuz
takat kesik göz nursuz
arıyorum
uzayıp gideni
zaman külçe gibi ve de az
son adımlar
mıknatıs tabiatında arz
sual yok
hakikat görünmez
derin sessizlik
asıl bilinmez
akiste gerçeklik
yorgunum
son ışıkta zayi
bir benim
giden gelmez
uzanan el
bir taş bir yazı
zaman donuk
bilinmezlik…
sırra kadem alınyazısı
kıraç ta, gün kırmızı
sadece bir an kaldım
kimsecikler yoktu.
Ben hep yalnızdım.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz