1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
2041
Okunma
Yine gecelerden farksız bir gece!
Sessiz kelimeler beni anlarlar!
Alt alta üst üste düşen mısralar.
Bir damla gözyaşı ve birkaç hece;
Sarar benliğimi hüzün gizlice…
Sokak lambasından süzülen ışık;
Yetmez gönülleri aydınlatmaya!
Aman! O gönüller derde batmaya!
Fecre kadar benim fikrim karışık;
Ben sükût etsem de, devran yılışık!
Gecenin son anı, şafak sökecek!
Ağaç dallarında kuşların sesi;
Hüzünle karışık aşk iniltisi…
Yıldızlar birazdan çekip gidecek!
Yıldızlara vurgun şâir bitecek!
Söğüt hışırtısı, düşen bir yaprak!
Hüzne inat dimdik duruyor dallar!
Önünde sonunda tek ihtimal var;
Bir gün alnımızı öpecek toprak!
Keşke en başından edeydik idrak!..
Cahit Kılıç
İstanbul, 28 Haziran 2015
Not: Fotoğraf, Moskova, Eski Arbat Caddesinde Şâir Aleksandr Puşkin ve Natalya Gonçarova’nın heykeli önünde. Şubat 2008
Cevap Yaz