Yine beni öldürdün içimde
Yine perişan bıraktın
Güneş küskün cellat bakışlar
Geceyi astın gözlerime bir hiçim

Öyle yok saydın beni kırbaçladın
Yağmurlardan ağardı saçlarım
Olsun öleceksem senden öleyim
Ve.. Sus pus olayım hiç konuşmadan

Anlaşılmak olsun tek derdimiz
Birde anlayamadığımız dertlerimiz
Bir tanrının eli değsin yüreğimizi
Birde asılsız gülüşmelerimiz

Hayat bu her insana aynı gülmez
Birinden alır ötekine verir aklı
Aklı başında kim var ki ben olayım
Adam sende durma gidelim bu diyardan


Sarın güneşin çocuklarını sırtına
Bulutlardan yatak yap kuş tüyü yastık
Gözlerini rastık çekmeyi unutma
Gittiğin yerde dikiş tutmaz gözlerinin sağınağı

Bırak istersen öylece gel olduğun gibi
Yada ne bileyim işte bize yol göründü
Veda etmeden gidelim habersizce
Ölümün gittiği yerde yeniden başlar hayat!!


Nerede o gönlümün dağlarında açan çitlembekler nerede
Nerede pınar başlarında ki ökse otları
Kış gelince açılır kestane kuyuları çeşit çeşit şen şakrak insanlar
Bahar dalı gibi bakışlarında yanar güneş
Güzelim dağ insanları ceylan bakışlı ..
Zaman ölüyor zaman içimde
Her zerresini toprağına gömdüm anıların
İzbırakan ne söktüm attım içimden
Bir daha geri dönmüyeceğim
Bir daha asla senden vazgeçtim
Ben
Beni bende öldürüyorum
Boş odalar
Nereye baksam ne etsem kendimden kaçıyorum
Yağmur yağıyor dışarı da bembeyaz
mavi gökyüzünü çiziyor her zerresi
Sessizce ağrıyor gül bahar
Ne eder ne eylesin zaman

Hani gidiyorsun ya el sallamadan
Tren raylarında intihara hazırlanıyor günler geceler
Yitik bir hayalin peşinden koşuyor zaman
İçimdeki çocuk öldü ihtiyarlamadan ..



Zaman ölüyor zaman içimde
Her zerresini toprağına gömdüm anıların
İzbırakan ne söktüm attım içimden
Bir daha geri dönmüyeceğim
Bir daha asla senden vazgeçtim
Ben
Beni bende öldürüyorum
Boş odalar
Nereye baksam ne etsem kendimden kaçıyorum
Yağmur yağıyor dışarı da bembeyaz
mavi gökyüzünü çiziyor her zerresi
Sessizce ağrıyor gül bahar
Ne eder ne eylesin zaman

Hani gidiyorsun ya el sallamadan
Tren raylarında intihara hazırlanıyor günler geceler
Yitik bir hayalin peşinden koşuyor zaman
İçimdeki çocuk öldü ihtiyarlamadan ..




Ses vermiyor içimdeki ses
Yağmur neden penceremde beklersin

Geceyi sürgünsün ölümüne bendensin yine bu gece
Karanlığın ağıtını yazıyorum yine
Yinede şikayetim yok bilesin
İçimde bir kuş uçuruyorum
Yarın doğacak güne yeter ki sen üzülme
Ben dertleniyorum bütün bulutların yerine ...


İçimi güneş yürekli insanlar ısıtıyor
Dağların eteklerinde anılarda ılıman
Gönlümün kırsalında bebeleri sırtında taşıyan gelinler
Altın belikli kızlar dokunuyor bulutlara
Hayelleri ateşten kıvılcımlar saçıyor yürekleri ellerinde

Gökyüzü doğuruyor her sabah
Yeniden....

Nurten Ak Aygen

28.06.2015