Eskiden ölüp giden insanların kanatlandığını sanırdım,
Bulutların üzerinde yaşadıklarını,
Oradan bize baktıklarını,
Yağmur yağdığında ise,
Aslında onların ağladıklarını,
Şimşek çaktığında bize kızdıklarını sanırdım.

Hayal gücüm bir delinin kine yakındı,
Keşke annem babam yaşlan masaydı,
Hep genç kalsalardı,
Ve ben çocuk olsaydım,
Beni salıncakta sallandır salardı,
Çünkü bazılarının ebeveynleri uğurlandı.

Düşünüyorum da ne hayallerim vardı,
Kader işte tek bir sınavda sarsıldı,
Hoca bütünlemeye bile bırakmadı.
Akrep ve yelkovan buluştuğunda,
Her şey hiçbir şeydi ne varsa silinmişti,
Tıpkı umutlarım ve geçmişe bıraktıklarım gibi.

Evet şimdi hatırladım,
Çocukluğumun mutlu anlarını ama çok azdı hatırladıklarım,
Hep aklımda kalanlar kırdığım potlarım,
Ve beni utandıran aptallıklarım.
Sevip de açılamadığım aşklarım,
Platonik dünyamın kapılarını kilitli bırakmalıydım.

Hayat bir gazoz şişesi farzı misal,
Kapağı açıldı mı ?
Gazı kaçtı mı?
Tadımız bozuluyor,
Tadımız bozulmasın.....


Vagif Seyyah Hüseynov