1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
774
Okunma
.
üzmemeye çalışıyorum kendimi, üzmeyerek kimseyi
kumsalda bir adım bırakmıştım, kurudu mu
bir adam gözlerini örtünmüştü en mahrem yerlerime
kuşlar dolmuştu sonra çatısına alnının
sıcaktı göğsü, barınaktı
bırakıyorum zamana zayıf bedenimi, sonramı ve öncemi
kendime yarınlar uyduruyorum bi bakmışsın
hala haziranda doğuyorum
kalbimi bağlayıp ağırlığınca bedenime
evrene atmışlar gibi
gibi uyanıyorum bazı sabah, bazı sabah herkes kadar ölü
şarkılara keman sesi bırakıp kaçıyorum,
şımarıyorum, susuyorum, ağlıyorum
diyorum kim koymuş kapıma yabancı bir selam
bu aralar ne çok yer değiştiriyor dünya
oysa bir damlaydı herşeyin evveli,
büyümek ne çok yara bıraktı
Bu kadar zahmete değer miydi Tanrım
merdivenler yığılıyor, bedenimiz her depremde bin hasarlı
.
5.0
100% (8)
Cevap Yaz