Peri’yle çocukluğumuz üzerine konuştuklarımızdan oluşan bir anlatım, biraz şiir tadında sizin için.Bizim için de de sohbet havasındaydı...Sağ ol Peri...

Anne sesi, aile neşesi, baba güvencesiyle
Elimde bir odun okulun yolunu tutarken kara önlüğümle
Beyaz yakam kadar güzeldi düşlerim
Gülüşlerim ise bir bülbül neşesiyle

Odun ateşinde pişirirdik sevgimizi
Teneke sobalar üzerinde tüterdi duygular
Naylon çarıklar içinde hissetmezdik
Ayağımızın ağrıyan yanlarını
Akşam ezanına kadar kovalarken birbirimizi

Satılmazdı bakkalımızda ne sebze ne de ekmek
Acıktığımızda komşunun bahçesinden aşırırdık
Hırsızlık değildi karnımızı doyurmak
Tandır başlarına gittiğimizde
Aç mısın, diye sorulmadan
Sıcacık ekmeklere salçalar sürülürdü
Ve üstüne başımız okşanır, sevgiyle uğurlanırdık oyunlara

Alınlarından ak ter akardı çocukluğumdaki insanlarımın
Uğramazdı akıllarına kötülük hiç
Hatta televizyon da yoktu o vakit evlerimizde
Tüm hayallerimiz masal anasının anlattığı kadardı
Kötüler de bir tek o masallarda vardı

Irmakta yıkanırdı esvaplarımız sobanın külüyle
Çoğu zaman gaz lambasının ışığında öğrenirdik hayatı
Tezek kokardı köyümüz, tanırdık bir de tütün kolonyasını
Tüm insanlar gibi hayvanlar da dosttu o vakit birbirlerine
Bir peri masalı değildi, çocukluğumdu bu anlattığım

Öküz sabandan kaçmazdı, komşu komşudan
Kapılarımızda kilit bile yoktu, sürgülerdik ardından
Randevu verilmezdi, çat kapıydı dostluklar
Kavgalar etsek de çocuk yüreğimizle kin tutmadan

Okul sonrası hayvanları otlatmaya götürürdük
Hiç utanmazdık çoban olmaktan, zeytin toplamaktan, tütün saplayıp pamuğa gitmekten
Ve kibir hiç uğramamıştı bize çocukluğumuzdan

Bayramlar, bayram sevinciyle karşılanırdı ve büyükler kocaman
Elleri öpülecek insanlardı anlıyorum sonradan
Yalancıktan değil herkes sevgiyle kucaklaşırdı
Aşınmazdı dudağımız öperken o ellerden

Paranın alacağı hiçbir şey yoktu köyümüzde
Söz senetti ve en büyük günahtı yalancılık
Hiç kimse unutmazdı verdiği sözü
“Söz namustur.” denirdi budur insanın özü

Gocunmazdık küçülen elbiselerimizi paylaşmaktan
Utanırdık tek başımıza yediğimiz lokmadan
Nemiz varsa üleşirdik saklamazdık birbirimizden

Eşek en büyük dostumuzdu
Hem çekerdi yükümüzü hem bölüşürdük ekmeğimizi
Gülümserdi tüm hayvanlar gibi sevgiyle
Tembellik nedir bilmezdi onlar da bizim gibi

Tellal çığırırdı köydeki her eğlenceyi
Davet beklemezdi kimse davulun sesinden gayrı
Nesi varsa takardı yoksa hiçbir şeyi
Sıkıca sarılırdı kendi düğünüymüş gibi

Kara önlükler içinde ak çocuklar yetiştirirdi öğretmenlerimiz
Silgilerimiz iple boyunlarımıza bağlıydı
Biz de öyle öğretmenlerimize
Marşlar okurduk sokaklarda yürürken
Ağlamak nedir bilmezdik sevgiyle büyürken

Sınırları yoktu düşlerimizin
Korku nedir bilmezdik rüyalarımızda bile
Ve gülerek uyanırdık daima uykularımızdan
Ne büyük insanlarmışız biz çocukken

18.06.2015-İstanbul

Paylaş:

4 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (3)

5.0

100% (3)

Çocukluğum Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Çocukluğum şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

ÇOCUKLUĞUM şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Etkili Yorum

meltem kınıc, @meltemkinic

21.6.2015 16:30:27

5 puan verdi

sevdiklerimden uzaklaşacağımı bilseydim
hep çocuk kalmak isterdim

sonra çocukluğumun elini bıraktı ilkten babam
bisikletimi duvarına yasladım
pamuk şekerin bulutlardan
olmadığını öğrendim
sevdiklerimi rüzgarlardan saklayamadım
uçup gittiler uçurtma misali

Şiirinize gelince aldı götürdü beni çocukluğuma kaldım öylesine korunmasız sözcüklerin altında ...
yüreğiniz var olsun şair çok çok güzeldi ...

meltem kınıc tarafından 6/21/2015 4:30:57 PM zamanında düzenlenmiştir.

ASIKLUZUMSUZ, @asikluzumsuz

19.6.2015 23:34:47

Merhaba değerli kalem, Eserin her zaman olduğu gibi güzel ve demini almış bir şiir.Biz de bu güzel şiirini okuyor ve kutluyoruz, yalansız, riyasız. Gönlüne, ömrüne bereket, Kaleminin mürekkebi hiç kurumasın, ilham perileri ayrılmasın yanından, yalnız bırakmasın bir ömür seni.Bu şiir vesilesiyle seni, sonsuzluğun sahibine emanet ediyor,sağlıkla sağlıcakla kalasın diyorum.

Etkili Yorum

Hüzünlü peri, @huzunluperi

19.6.2015 14:08:00

5 puan verdi

Bayramlar, bayram sevinciyle karşılanırdı ve büyükler kocaman
Elleri öpülecek insanlardı anlıyorum sonradan
Yalancıktan değil herkes sevgiyle kucaklaşırdı
Aşınmazdı dudağımız öperken o ellerden

Paranın alacağı hiçbir şey yoktu köyümüzde
Söz senetti ve en büyük günahtı yalancılık
Hiç kimse unutmazdı verdiği sözü
“Söz namustur.” denirdi budur insanın özü

Gocunmazdık küçülen elbiselerimizi paylaşmaktan
Utanırdık tek başımıza yediğimiz lokmadan
Nemiz varsa üleşirdik saklamazdık birbirimizden

Değerli can,güzel dost,muhabet ehli olanın yüreği cennet olurmuş...işterimki sohbetimin olduğu her yerde böyle içime huzur keyif veren şiirler doğsun...Şiir değildi okuduğum ve yoruma yazdıklarım,yaşadıklarımızdı,her biri gerçek kahramanlar ve bir zamanlar sarıldığım canlardı...O günleri yaşamaktan ve o kıymetli canlarla yolumun kesişmesinden hep onur duydum,seninle duyduğum gibi...Çok çok teşekkür ederim dost yürek,aydınlığın hiç bitmesin....ömrüne bereket ki,daha binlerce genç zihinlere ışık ol...

Çocukluğumu özledim ben bugün. saklambaç oynarken girdiğim pembe yengelerin tandırlığı,tatlı ağanın bahçesi,cemaynur yengemlerin arka bahçe kapısından başka bir sokağa geçişimiz geçti gözümün önünden. can alıp can vermek hani oynadığımız dalya,yakan top,el sende,ip atlama daha neler neler, Ahhh o dalya kiremitleri,hani sırf bu yüzden atılınca yampiri yampiri savrulan ....terkos sırası ladiger ( yadigar )abla ve ihsaniye ablanın gün görmemiş sözlü kavgaları... pembe yengeyle ihsaniye ablanın atışmalı seranomileri....hani ihsaniye abla guatırlı boynunu şişirip olanca sesiyle sayıştırır da,pembe yenge,taarruz geçtikten sonra sadece ;) vah vah vah vah vah demesi hala yüzümde gülümsemeye neden olur...hanım ablanın intiharı,ahrazın kızının bir ramazan gecesi kaçması...Şakir abiler ve kaçak,küçük ev dizileri...Kamile abla,ahmet ağanın gülcanın kamilenin elinden tutup her akşam bize gelişleri,daima gülen yüzler...Asla eksilmeyen sevgileriyle açardık kapılarımızı...Kurunun mehmet,çolak...Ahhh gün görmemişlerim benim...

Derviş hocanın,okuduğu yasinler, kadir hocanın ezanı ve hep bir ağızdan ezan okuyuşumuz ve sonu kahkahalardan çınlayan cağaloğlu sokağı....Kışın yokuştan camiye doğru kızaklarla kaymamız...parmaklarımıza kadar donmamız ama mutluluğumuzdan hiç eksiltmediğimiz çocukluğumuzu özledim bugün...Dedemin namaz kılarken sırtına çıkışımız. annemin fırlattığı terlikler, mahalle maçında yenilince ağlaşan oğlan çocukları,cino,gogi,deli halil,yaşar,dümbek,cekkir, smile ifade simgesi kimin aklına gelirse isim yazsın .... büyüdük yaş aldık yaş-l-anıyoruz.......

Komşularımızı,arkadaşlarımızı,çocukluğumuzu özledim ben bugün. kardeşlerimin kavgaları,kış geceleri,tombalalar... anneme yalan söyleyişimiz ve annemin gözlerimizde gerçekleri görmesi çocukça işte, inanılması neredeyse imkansız olan olaylardan. sonra dedemin pazar sabahı camiden gelirken aldığı parmak çörek ve sucuk içi...babannemin yaptığı sütlaç, su böreği,kavurga...annemin arabaşısı....ve arabaşı geceleri....Okul zilinin çalması,mevlüt ünalın kel mahmut havaları...

Dedemin elinden tutup gezdirmesi diyar diyar....Pazar günü bağa gitmemiz.... Annanemin,dedemin üzerimize titreyişleri.. Tarzanımız, sürmeli gözleriyle sadık tomimiz...içinden balı fışkıran dut ağacı, ayva,elme vede erguvan...yüzümü okşayan ılık meltemin esmesi. vakit ikindi vakti her evden ismimizin çağrılması....

Yazın kur'an kursuna gidişlerimizi özledim. aralarda oynadığımız elim esir oyunu. aldığımız meybuz, ''bakkal topal musa''in sattığı uyduruk eskimo...elimde patlayan çıtır pıtır...baston çikolatalar...

Küçük şeyler ile mutlu olmayı özledim ben bugün. her yıl sadece bayramlarda alınan yeni ayakkabıma sarılıp uyumak gibi.hele o naylon ayakkabılarımızın tadını şimdi giydiğim adidaslar dahi vermiyor inanın ki...

tüketirken tek tek yılları, Yozgat'ımın o kekik kokulu dağlarıydı içimde büyüyen...

ben bugün yitirdiğim günleri özledim.
ben bugün çocukluğumu özledim.

Kelimeler kifayetsiz kalıyor,teşekkürlerim tebriklerim ve minnetim sınırsız...Gönül yükün sevgi ,huzur yoldaşın olsun ... En içten sevgiler can ve selamlar...

Hüzünlü peri tarafından 6/20/2015 12:33:02 AM zamanında düzenlenmiştir.