tehlikeli sevdaları evlat edindiğimden beri
masallar affetmiyor beni
gün geçmiyor ki
yeni bir masalın içinde
eski bir hikâye kahramanı olarak
yeniden doğuyorum/ölüyorum!






umut rötar yapmıştı yine
köhne bir şimendiferin en son vagonunda
yolculuk ederken bir bilinmezliğe...



ağzının içinde gök saklayan kadınlar
ve mavi kuşlar ordusu da olmasaydı
çoktan düşerdi bu şehir!
işte bu yüzden
Farkhunda ölmedi, içimizde yaşıyor!
işid’din’iz mi?


/


bakınıyorum öyle
önce sola ve sonra yine sola
topal bir karga
taklacı bir güvercinle aşık atıyor!



hüzün kuşatmasından mağlup ayrılıyor mutluluk
çocuklar kâh gül açıyor
kâh diken saplıyor özüne...



yol, sapağında kaybolurken
yağmur yağıyor deniz
ve öfkesinden gizleniyor bulut kendine
şimdi git yarın gel diyor mujdeci kuşlar birbirlerine
-g’öç değil bu
mevsimler yer değiştiriyor!










14:30/18.06.2015