../
Ah benim afili yalnızlığım
Açtık seninle arayı, düştün yakamdan
Bir çift göze kurdum ömrümü...




Aklımı senden çok uzak tuttum
Yüreğim sana düştü düşeli
Bir şehir yalnızlığıdır başımı belaya sokan
Bağdaş kurmuşken geceye
Sancıyan solumu deşen



Ve korktuğum
Sensizliğin soğuk yüzü
Kimsesizliğimin ayak sesleri
Gözlerine toplamışken tüm yıldızları
Yüzüme düşmüşken ayın gülen yanı



Ertelenmişlik bağlamışken kollarımı
Çok geç kalmıştım kendime
Bu yüzden
Gönderemedim seni hiç kendimden
Bir gülüşüne kurdum saatleri
Nefesine sarıldım
Varlığına iliştirip maviyi
Avuttum kendimi



Kimliksiz sözcüklerin içinden sıyrıldım
Yeni şiirlere düştü yolum
İçimi satırlara döşeyip
Senli huzur biriktirdim
Tutundum gülüşüne
Tutundum gözlerine
Güneşe sarıldım
Umudu omuzlayıp, bekledim seni



Munzur kadar
Dersim kadar
Memleket kadar sevdim
Vazgeçilmezim oldun
Yer, gök şahidim sevdim seni...



ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---