biliyorum
bu aralar kırılgan bir gül yaprağı kadar narin ve ürkeğim
bir o kadar kırılgan hayallerim
uzak diyarların ölüm taşıyan baharında sonbaharı yaşıyorum
ölüm kokuyor ülkem
mahşerin orta yerindeyim

farkındayım
daha ana rahmindeyken başlamıştı ağrım
ağrımız
tükenmeyen kavgamız

işte bu yüzden
tek başına hiç bir anlamı olmuyor
insanın
yaşamanın
hayatına dokunan sihirli bir el olmalı
adı yada sıfatı her ne olursa olsun
yamacında ağız dolusu güldüğün gözlerinin içinde bir sen daha güldüğün
nerde olursa olsun bir nefes mesafesinde olmalı uzaklığı
gülen
güldüren
sevindiren
seven
tüm olumsuzluklara inat
sevdasında
kavgasında direnen
ve güven kokmalı tepeden tırnağa
eksikliği olmamalı adamlıktan

bu aralar ne çok ülkeme benziyorum
bir bilsen
hırpalanmış
kırılgan
içine kapanık
biraz asi
biraz öfkeli
biraz caresiz

en çokta baharı omuzlayıp götüren kuşlara
açmayan çiçeklere
Isıtmayan güneşe
kendi kalabalığımda yalnızlığıma kızıyorum

anladım ki hiç bir şeyi olsakta birbirimizin
çok yabancı kalsakta
nasılda tanıdık içimizin ağrısı
oysa sen bensin
ben de sen
kavgamızda
davamızda aynı
yenilgi
yanılgılarımızda tanıdık
bu yüzden yamacında
gözlerinde erimeli kederim.

ASMEROZ -62
Gülşen Polat