Dağların ardı değil gurbetin tek tanımı
“Ele gelmez tel” çizer hududunu bazen de
Gök gözlü, şom ağızlı, girerse ara yere
“Kula gelmez el” çizer, hududunu bazen de

Umudun adresini, nazına dolarsın da
Hasreti ilmik ilmik, sızına ularsın da
Oyunun kuralınca düşleri belersin de
Mele! Gelmez! Gül çizer, hududunu bazen de

İki candan sevene, samanlık seyran imiş
İki çıplak hamama, yakışan üryan imiş
Bilinmiyor paranın adresi ne yan imiş
Dile! Gelmez! pul çizer, hududunu bazen de

Güllerin en hasıyla, menzile şeriklerde
Çöllerin yasasıyla, sinesi kavruklarda
Sevgiliye arzuhal sunarken kirpiklerde
“Sala gelmez sel” çizer, hududunu bazen de

Destursuz gün aşırı hasrete katlanırsın
Haftayla ay arası çekilmez yük sanırsın
Gözyaşını içine dökmekten usanırsın
“Dile gelmez yıl” çizer, hududunu bazen de

Narda nur aramanın, kül olmaktır bedeli
Pervaneler bu işin, mahirane modeli
Dönerek pike yapıp, mutlak aşkı tadalı
“Güle gelmez kül” çizer, hududunu bazen de

Dumanlanınca gözler, bulanır sel üstünde
Kirpikler kulaç atar, dolanır göl üstünde
Garipleri “söz/de gör”, sulanır el üstünde
“Yola gelmez yol” çizer, hududunu bazen de

Gözlerinden kaşlara, etmiyorken havale
Yaptırır Delibal’a yıldızlara defile
Nuh der Peygamber demez, tedbirlerin nafile
“Bile gelmez kul” çizer, hududunu bazen de

Celil ÇINKIR - DELİBAL