Bu aşkın kıyısı köşesi derin
Bu yürek aşkını sızdırmaz Kübra
Yağmurum sert yağar rüzgarım serin
Seni dağlarında gezdirmez Kübra

Senin eşin çiçeklerle söyleşir
Koyun sever yaylalarda eğleşir
Ekmeğini garibanla bölüşür
Muhannete seni ezdirmez Kübra

Bu ne asabiyet bu nasıl sinir
Yıl geçer ömürden bir gün kocanır
Belki bu hilkime anam gücenir
Bu kalp sevdiğini sezdirmez Kübra

Gene vuslat mı ? var hicran gene mi ?
Kurban ettim sana bunca senemi
Aşk-ı muhabbetin tutar çenemi
Dilimin bağını çözdürmez Kübra

Güneşin son demi kararıncadır
Ağacın yaprağı sararıncadır
Bu aşkın hamuru kararıncadır
Çok fazla sevip te bezdirmez Kübra

Gönül ;muhabbetle doldur içini
Beraber yürüttük biz bu geçimi
Kıymetinden eksik bir tel saçını
Aşkın sarrafında bozdurmaz Kübra

Kahıroğlan sende aklı gıt deme
Bir kulak ver benim gönül ezgime
Gönül alnımdaki kader çizgime
Senden başkasını yazdırmaz Kübra