Sen ve ben
İmkansızlık içinde imkanı arayan
iki yüreğiz aslında
her sabah ayrı kentlerden uyanıp,
her nefesi sevda adına alan.
Derin ve sonsuz sevdik uzaklardan.
Kimsenin anlamayacağı bir dilde..
İki yürek arasında sıkışan
bir aşkla bağlandık.
Hiç tutmadığımız ellerimizi,
yüreğimizle sarmayı bildik.

Ve biz seninle;
Güneşe dokunduk,
Sabahlara uyandık,
Hasretimizle günleri tuttuk,
geceleri uyutup,
şiirlerle konuştuk.

Ve bildik ki aşk
uzun hikayeler yazmak için yaşanmaz,
Bir ömür yanmak için yaşanır öğrendik.
Kendimize konuşup da
sadece sevdiğimizin duyacağını,
gözlerimize bakıp ta
onu görmeyi bildik.

Biz yar uğruna kendimizden geçtik

Sen ve ben

Geceleri yıldızlarda düşledik,
yaşanmamış bir hayatı
yalın sevdaya tutulup da,
gizlilikte tutsak ederek kendimizi.
Susmalara mahkum yaşadık sevdamızı
bir gün şikayet etmeden.

Sevmeye devam ettik sessizce,
yağmurlara mesken etsekte hasreti,
özlemeyi sırılsıklamken sevdik

Cümlelerin artık ruhu kanıyor,
kızıla boyanıyor satırlar,
ellerinin arasındayken kaderim
ve hayatım hayatına kaynamışken,
yırtarcasına canımı
söküp attın ya beni senden
söyle şimdi
söyle, aktıysa kelebeğin gözyaşları
suçu benim mi?..
Benim mi şimdi

Kim demiş!
Kim demiş aşk
Bağıra bağıra yaşanır diye
Seni gizli yaşamaktır aşkın en alası
Kimse bilmedi.

04.01.2014


Rasim Yılmaz