şiir yaşanır mı bütün görkemi edasıyla
us duyguyu çağırır yanına
bir yerde silâhlarını kuşanır sözcükler
bir yanda ayak altında dilenci
sevdayı çizer sayfaya
baştan ayağı sen kokar
o çoktan bende ölmüş göz



üstelik yıkımcılar gözümün önünde direkti bugün
yetmedi dün yeşilimi altüst etmeleri
bugün ölçüm aletleri araçlarıyla geldiler
durmadan öyküden öyküye geçtim
kara bir örtüyü teyelliyordum
geçmişin ışıksız dehlizlerinden gelen
bir deve ıhtı yanı başıma
ç’ölden kalktım



şiir belkide böyle hazırlanır
dizelere düşer hayatın gölgesi
koyar ağırlığını tartıda mücevher
bulur soluk alacak zamanı
acı tatile çıkmaz bir zaman
hüznün tartısında saat
hiç durmaz ilerler
düşünmediğin hızda
açar çiçekler
solar yapraklar



şiir her zaman güzel gözlü bir peri olmaz
ya da susadığında hazır, buz gibi su
çevresi güllerle süslü bir kalp
onun da vardır gelgitleri
pembe giysisini giymez her gün
üzülür bazen
onu görmeden üstünden
özgürlük şarkılarını uçuran kuşlara



koynunda hep sakladığı
umut mektubuna tutunur bir kolu
diğeri abanır tutsaklığa
yıkmak için yerinden bu hantal duvarı
yetinmez pembe gülün resmi ile
bu yüz yıllardır yaşatılan ağaç
sökülürken yeşerir

şiir ulaşır doyuma





14. 06. 2015 / Nazik Gülünay