ne bekliyorum senin gelmenden ve güzel günler görmekten başka
üstelik sen gömülmüşken geçmişe
güzel günler nazla dudak bükerken
yukarıdan bakarak insanlara
belkide insan onu uzaklaştırıyor kendinden
pireyi deve görüyor belkide
ve güzellik canımızda söndürülmüş sigara


nerede boy atar acaba
bizim tarlamızda seyrek yetişen ürün
kara gözlü günleri aklamaya ürker
hep başkasının elinde gördüğümüz
bizim sokağa uğramayan
içimizi kıpır kıpır titreten türkü
hangi ellerde söylenir


beklerim sönen ateşin ortasından çıkıp gelmeni
en çocuk bakışınla harlayarak içimi
bütün kırgınlıkları yutan ses
o şiirin gerçek kaynağı
lir


en başta yazılır ismin sayfamda
senden sonra uzar gider yaşam çizgim
yeter aslında mutluluğuma tek hece
soluk soluğa koşup gelen bir kıta
dokunmadan çalan saz
nağme



gelsen bile yetmez senli mutluluk
beklediğim talanı dursun sokağımın
koca koca araçlar girip
ters yüz etmesin günlerimi
bıraksın kendi haline
güzellik bulur yolunu
bir çam kozalağında
bir tohumda

ve arkasından gitmek çocuğun





12. 06. 2015 / Nazik Gülünay