Kırılganlıklarım ,
Her geçen gün çoğalıyor .
İçinde boğulup gidiyorum .
Azgın sularda bir kayık misali ;
Ömür
Akıntının gittiği yere doğru gidiyorum .

Farkına vardığımda ise ,
Bir boşluğa düşüyorum .
Sonra
Elinden oyuncağı alınmış çocuklar gibi ;
Sadece ağlıyorum .

Kimliksiz eşgalim
Her zaman hazır :
Koşulsuz , şartsız acılara .
Öylesine alışmışım ki
Baharın coşkusu bile
İçimdeki çetin kışları
Kandırmaya yetmiyor.

Acımaklı , kınamaklı bakışlar
Ama olmuş gözlerimle buluşamazken ;
İnsan
Sıcak tümceler duymak istiyor ,
Şefkatli dokunuşlar bekliyor ,
Sadece söylenenlere ;
İnanmak , inanmak istiyor .

Acılara göğüs gerebiliyorum artık ,
Boşlukta boş kalsam bile .
Ellerimin ayasını birleştirmesini biliyorum .
Henüz yüreğimin omurgası kırılmadı ,
Gönlüm o kadar geniş ki
Hala bir umudum var hayattan .

Günün ilk müjdecisi ,
Kuş sesleri ve güneş ile
Merhaba diyorum yeni güne .
Ne olursa olsun ,
Sizleri sevmekten vazgeçmiyorum .
Duruşum
Benliğime ihanet etse bile .