Mührümü bastığım ,
Sayısını unuttuğum ,
Gecelerden birisindeyim .

Milyonlarca insanın içinde ;
Kaybedilmiş benlikler ,
Sonsuzluk yolunda amaçsızlık gibidir .
Alabora olmuş tekne gibi ,
Savrulurken kendi fırtınamda
Tükenmişlik miydi yansıyan aynalara ?

Yalnızlık yine hakim dudaklarıma ,
Konuşamazken ,
Anlatamazken ,
Bağırtının faili benken aslında ,
Ciğerlerini yırtarcasına susmaktır yalnızlık.

Bırakın düşlerimi ,
Ak güvercinler takla atsın gökyüzünde.
Kırk ikindi yağmurlarından sonra çıkan gökkuşağının altında ,
Ben ,
Başımda gezdirdiğim bulutları ,
Bir damla suya dönüştürememişken ;
Bırakın ben kirleneyim ,
Siz temiz kalın !

Ürkekliğim ,
Sessizliğim ,
Çaresizliğimle .

Bir kalem , bir de kâğıt ,
Kelimeler rüzgâr gibi savrulurken ,
Tutamazsam ,
Yazamazsam ,
Uçup gidecekler .
Gitmeyin !

Mahşeri yaşatan yüreklerinize ,
Haram olsun bütün yazdıklarım !

Şimdi gidiyorum ,
Volkan bağrından ,
Bağıra bağıra ;
Sukûtu bulmak için .


ŞİİR : DİLEK ŞAFAK