acılır inceden müzigin sesi
o caglar oncesinden gelen tutkunun eseri gibi simdi
damarlarımda akıp duran
şeytana uydugum değil
şeytanın bile aklının ermedigi
bu erteleyip durdugum
yıllardan beri içimde biriken
seni buyuten bu sevda
seni buyuturken beni eriten
sana tutuldukca beni uzak tutan
sana yaklastıkca avuclarımın arasından süzülüp akan
başımı arasına verdigim ellerin nerde
simdi kokun diye içime cektigim bu karanlık gecelerin
yoksun diye uyanamadıgım sabahlarının
bu metrelerce yukseklikte hayalini kurdugum
dizlerinin dibinde dilimin baglandıgı kadınım
yazarken ki utanmazlıgım
karsında kızarıp gozlerini kacıran kücük cocuk benmiyim?
hayatıma girdiginden beri sakınıp kelimelerimi
sana özel olsun diye değil
sadece senin olsun diye
gunlerdir kimseye heba etmedigim icin sözlerimi
susuyorum
sucluluk sanıyorlar suskunlugumu
üstlendigim sadece senin gunahların

aşkımın tarifini yapamıyorum
ne söyliyebiliyor ne de duyabiliyorum
kanıma karısan bu zehrin bir tedavisi yok artık
kafiye diye uydurduklarım
varsın diye bu kadar şımarttım kendimi
seni alırsan icimden
aksini ispatlayamadım diye değil
sensizligi kabul edemedigim icin bu kadar sucu üstlenişlerim

içimde yanıp duran ateslerim
senden oncesinide bilirdim ben
buz gibi ellerimin arasından gecti kadınlar
simdi caresizligim kucuk bir kız cocugunun avuclarında
sen susuyorsan bu benim korkaklıgım
yaşayamıyorsak eğer bu benim bencilligim
senin bana dokundugun gunden beri
tenimde hüküm süren senin baharların
gitme ihtimallerinin gölge düşürüp mutluluguma
görmezden geldigim yenik kaderim
ayrılık süsü veriliyor cinayetlere
ve intihara yelteniyor yoklugunda
sana alınamayan tüm cicekler
içimde yanıp duran ateş
tenime dokundugundan beri
ve öptügünden
ve sevdiginden beri
aynaya bakıp adam sandıgım
bu sokaga cıkmadan kendine ceki duzen veren ihtiyarlıgım
sanki ölmeyecekmiş gibi meydan okumalarım
küçük bir kızın avucları arasından medet ummalarım

kollarının arasından uzakta hayatta kalamıyacak kadar gücsüzüm artık
baglandıgı makinanın merhametine muhtac bir hasta gibi
belkide sarıp kurtulmalısın beni bir derde
üstüme bir avuc toprak atıp
iyi bilirdik dersen kafi
demessen canın sagolsun
’sevgilim’ dedigin adam olmak bile birşeydir
senden önceki sefilligimden utanıp
senden sonra omuzlarıma işlenen rutbelerim
kayda değebilmesi icin anılarımın
icinde olman gerekliligi kanun maddesi gibi
şimdi gidiyorsan bile
beni bağlayıp bıraktıgın bu hayat icin tesekkur ederim,
iyi günler sevgilim...