2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1456
Okunma
Yaşanmamaş bir yalnızlık benimkisi.
Ne şiirlere konu olmuş,
Ne de romanlara,öykülere.
Bir ben yazarım yalnızlığımı şiirlere,
Romanlara ve öykülere.
Dilimde eskimiş bir şarkının dizesi,
Yüreğimde ise yalnızlığın pençesi duruyor.
Sevgi ve umuttan yoksun,
Varoş gönüllere verdim sevgimi.
Sadece bir parça sevgi ve
Umut bekledim bir dilenci gibi.
Ekmeğime suyumu,
Yalnızlığıma yalnızlığı katık ettim.
Gün geçtikçe arttı yalnızlığın seviyesi.
Ve gitgide azaldı sevginin simgesi.
Yaşanmamış bir yalnızlık benimkisi!
Cevap Yaz