Usulca çökerken karanlık
Şehrin o narin silüetine
Ve güneş batıyorken kalbime
Kafamda hayat buldu bulanık gülümsemeler
Bir sonbahardı,son yapraktım ağaçta
Düşemedim yalnız kaldım

Bir kahve,birde sessizlik
Gözlerim dalmış pencereye
Bir kadın sokağın başında
Yağmur damlaları sızıyorken ağırdan
Kalbim kadar çatlak bir çatıdan
Evimin önünden geçti kadın
Gözleri beni görmemek için yaratılmıştı sanki
Duramazdım,durmamalıydım
Çıktım sokağa bir hışımla
Kadın sokağın başında
Elinde bir dal sigara
Elimi kaldırdım ve tebessüm etti bana
Öyle bir baktıki gözlerime
Hala devam ettiğini hatırlattı,hayatıma
Yanına sürüklendim
Ve mürekkep gibi dağıldı kelimeler
Konuşamadım
Titreyen ellerim betimlemesiydi
Onun nefesini içime çektiğimde
Duran zamanın

Ayakta duracak takatim kalmamıştıki
Konuştu deniz berraklığında bir sesle kadın
Merak ediyorumda,tam o anda
Hangi alfabesindeydik aşkın
Neresinden dönmüştük
Bir kaç nefeste buruk bir aşkın
Durmadı kadın konuştu
Anlattı bilmediği masalları ruhuma
Rüyalarıma dokunda sıcacık elleriyle
Kadın niyetliydi benimle konuşmaya
Bir sigara ve sonra bir tane daha
Ve zaman geçtikçe farkettimki
Kan pompalanıyordu,ölüm kokan damarlarıma
Benliğim hala suskun
Dindi yağmur söndü paketteki son sigara
Sayamadım içtiğini
Dört yada beşti galiba
Bir veda busesi kondurdu yanağıma
Döndü ve gitti bakmadan arkasına
Koskocaman bir sokakta
Ben ve yalnızlığım bakıyorduk
İç çekerek uzaklaşan kadına

Evime döndüm,sessizliğime
Kahvem soğumuş
Kırık bir tabela penceremin karşısında
Sokağın adı yazıyor,hayat
Gözlerim dalıyor ve kapanıyor
İşte bir kadın daha geçti hayatımdan..