Tekrar gece tekrar karanlık hakim buralara
Beynimi kurcalarken meseleler sakin duramam ah!
Sensizlik hastalık bana dört duvarım dar
Ben sensiz yapamıyorum bir de sen dene yâr

Senin olduğun semtte sakin bir rüzgâr eser
Elime düşen yaprakların rüzgârı sen
Beni tenine değen güneşin ışıklarına ser
Samanyoluma tek güneşsin , ışıksızım gel!

Çevremdeki olaylara tepkisizim artık
Karamsarlık içine girdim, battıkça battım
Çıkaracak bir umut arıyor aklım
Ruhum artık aydınlığa değil karanlığa yatkın

Seni keşfe çıkan bütün gemileri yaktım
Sevdana tutuşan satırlarım yandı
Nefretim neşter gibi hayallerime saplı
Kinim seninle uyuşan hislerime battı

Sen kanıtlayamadığım tezlerimin kanıtı
Ölümsüzlük iksirim, soruların yanıtı
Sensiz geçirmek istemedim bir ömrü ve yarını
İstemiştim yanına varmak ölümden arınıp

Kayan hiç bir yıldızdan dilemedim seni
Kültür dolu hayatın bilinmeyenisin
Öyle bir çıkmaza soktum ki içimde seni
Varlığına ulaşmaya bilim bile yetersiz

Uzun bir yol her şeyden uzaklaşmak
Her şeyden uzaklaş da bir benden uzaklaşma
Önüme serildi zorluklar , buzdan taşlar
Kederle dost olunca , işte yol o zaman başlar

Gözüme damla damla yağan yağmur
Özüne varamamaktan ağlar dururum
Kalbime an be an yapılan ataklar bu
Ne çile çeksem de yolumu yanar bulurum