0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2940
Okunma
Nasıl başlasam anlatmaya zihnimdeki fırtınayı?
Lugat desen yetmez, mimikler desen kuytulara sinmiş.
Bir portre ile mi? Hayır, bana kelimeler lazım.
Kelimelerin merhameti yoktur, acımazlar.
Zerrelerine işler harf harf, satır satır, derini kanatır,
Öyle boğar ki geceyi koynunda, aydınlığı mumla aratır,
Hüzünleri hatırlatır, epeyce acıtır, ama acımazlar.
Elbette başlamak işin kolayı.
Mühim olan devam etmek derler.
Bağlayamadım konuyu mutlu sona.
Günler birbirini , hüzün umudu kovaladı.
Bir kara bulut binmiş tepeme, adı gam ve keder.
Sona varamadım, bu renksiz griyi kovamadım zihnimden.
İlk adımı karanlığa atmışım bir kere
Hüzün çökmüş şehre,
Yağmur, sel derken,
Nasıl başladıysa öyle gitti, durduramadım...
